Mja, dat is al weer een tijdje geleden. Is rustig geworden hiero
Mochten er vragen zijn: man, waar was je al die tijd? Was een shitty periode in mijn vriendenkring wat zijn neerslag had op mijn gemoed en energie. Life suxx, death suxx even more, dat soort ongein.
Morgen verschijnt Dragon Age: the Veilguard, de nieuwste game van EA Edmonton (BioWare bestaat niet meer buiten de formele juridische definitie, dus laat ik het maar EA Edmonton noemen). De game is een ‘directe’ voortzetting van de verhaallijn van Dragon Age Inquisition, een game die destijds hier op een laten we zeggen gemengde ontvangst kon rekenen. Sindsdien is het oude BioWare – toch al danig getransformeerd – verzonken in het post-ME Andromeda en vooral post-Anthem moeras. Wat het oorspronkelijke vervolg op DA:I had moeten zijn is tijdens deze periode gecanceld, weer opgestart maar dan als multiplayer online game, weer gecanceld, nieuw leven ingeblazen tijdens de corona periode, veteraan Mark Darrah ingehuurd (mogelijk ‘to get it out the door’, wat destijds ook zijn rol bij Anthem was), naam veranderd van DA: Dreadwolf naar DA: the Veilguard. Afijn, het was allemaal een beetje een shitshow, om maar eens een understatement te maken.
EA being EA, de shitshow continued in de afgelopen maanden, weken en dagen. Een eerste trailer werd neergesabeld door de fans, gevolgd door een reeks gameplay video’s die beter werden ontvangen (link) maar ook de nodige kritische vragen en opmerkingen uitlokten, b.v. op het gebied van de combat, de kwaliteit van de dialogen e.d.
Vorige maand werden een aantal journalisten en Youtubers / influencers uitgenodigd voor een 6 tot 7 uur durende demo van de game, resulterend in een aantal merendeels positieve ‘previews’ op bijvoorbeeld IGN, Gamespot en diverse Youtube kanalen. Er waren ook een paar voorzichtig positief-kritische stemmen, en hier is waar de volgende fase van de ongoing shitshow begon. Met name deze Youtubers kregen geen review code, iets wat door bijvoorbeeld Wofheart FPS, een in RPG’s gespecialiseerd Youtube kanaal, werd gemeld. Een ander kanaal, aanzienlijk groter dan Wolfheart (ook geen kleine jongen op Youtube), Fextralife, was expliciet een review code beloofd en kreeg ook geen. Fextralife plaatste een beleefd-pissige video hierover op de dag dat het embargo op reviews eindigde (afgelopen maandag 28 oktober).
Inmiddels is het plaatje, voor zover dit inzichtelijk is via b.v. Metacritic en Open Critic, wat duidelijker geworden. Ten tijde van dit schrijven zijn er 51 reviews op Metacritic met een gemiddelde van 84 (80 voor de PC reviews) en 56 op Open Critic met een gemiddelde van 82. Het aantal reviews op 28 oktober was ongeveer de helft van het aantal op het vergelijkbare moment voor de game Star Wars Jedi Survivor, ook van EA.
De vrij algemeen gehoorde conclusie is dat de ontvangst van de game actief is gemanipuleerd door het uitsluiten van bepaalde potentieel kritische stemmen. Helemaal duidelijk is het niet, want sommige Youtubers die best kritisch kunnen zijn hebben wel review codes gekregen, zoals Skillup en Mr Matty Plays. Tegelijkertijd is het wel zo, dat beiden een maand geleden vrij positieve previews hebben geplaatst. Met name Mr Matty Plays was in zijn review erg verbolgen over het feit dat hij er achter kwam dat de ‘slice’ die hij vorige maand tijdens de preview demo had gespeeld niet, zoals hem was gezegd, uit het eerste deel van de game kwam, maar was samen gesprokkeld uit praktisch bijna de gehele game. M.a.w. hij en de andere previewers kregen een soort ‘Best of…’ om te spelen.
Er waren nog wel meer gekke dingen. Een jonge vrouwelijke Spaanstalige Youtuber (uit de anti-Woke crowd) wist een review code te krijgen door zich voor te doen als ‘non-binary’ en plaatste vroegtijdig pittige reacties op het Internet. Sommige relatief kleine Youtubers kregen ook review codes. Daarbij moet ik wel zeggen dat dit soort kanalen geen impact hebben op de Metacritic of Open Critic ratings, maar kunnen wel helpen bij het creëren van een positieve ‘buzz’.
Wel, van een positieve buzz is momenteel niet veel te bespeuren. De anti-woke crowd ‘are having a field day’ en het geïnformeerde deel van zeg maar het ‘middenveld’ en (non-ultra-) progressieve gamers krabben zich achter de oren. Het veel gehoorde advies: wacht op de reviews na 31-10-24 (de release date) en ga daarbij af op reviewers die je zelf vertrouwd.
Het is niet eens zozeer dat de gepubliceerde positieve reviews liegen, als wel dat het lijkt dat een groot deel van de (potentieel) kritische stemmen bij voorbaat op achterstand zijn gezet. Of het veel impact zal hebben op Metacritic en Open Critic is natuurlijk de vraag. In mijn ervaring zijn de beste reviews vaak op bepaalde Youtube kanalen, soms ruim na de release date, of zijn in de vorm van opiniestukken in plaats van reviews (mogelijkerwijs ook een manier om externe druk te voorkomen – hé, het is een opiniestuk, geen review…). En tsja, die tellen niet mee op Metacritic of Open Critic.
Hierbij een mix van reviews:
Tenslotte de video van Fextralife:
..en de visie van een ex-Gamestar redacteur:
En als laatste een opiniestuk op de PC Gamer: With The Veilguard, Dragon Age has forgotten its dark fantasy roots and become BioWare's Avengers
Pillars, Pathfinder and Rogue Trader all build on the legacy of the Infinity Engine games of BioWare's past, but they bump up the flexibility and character development potential considerably. Tyranny and Disco are more cerebral, experimenting with how RPGs handle the complexities of ethics and philosophy, ultimately letting players make choices that eschew the genre's conventions. Divinity and Baldur's Gate smash sandboxes and CRPGs together, giving us RPGs that boast the unparalleled permissiveness of their tabletop counterparts. The Witcher and Cyberpunk raise the bar for quest design and storytelling, showing us that expensive and flashy blockbuster RPGs can still be smart and evocative.
What does The Veilguard do? It is a polished and competent BioWare action-RPG that follows a safe, conventional pattern. The old BioWare magic has been codified and sanitised, and now feels dated—even more so than BioWare's actually pretty old RPGs. It is as broad, predictable and inoffensive as a crowd-pleasing Marvel movie, all flashy, clean and easy to digest; so it has the power to be entertaining, but never in a way that will stick with you. There are no big swings, no risks, no shocks, and while I have enjoyed some of it, for most of my fourth trip across Thedas I've been left pretty bored.
Algemeen terugkomende kritische bevindingen:
- Grafisch: omgevingen zien er over het algemeen goed uit (zelf vind ik de skyboxes vrij goed gedaan, de rest oogt ietwat generiek maar competent), maar: de visuele stijl van de characters is zwaar ‘off’: te cartoony/gestileerd en ogen gladjes: ‘Pixar effect’.
- Gameplay: De combat oogt flashy en aanvankelijk wel leuk, maar verveeld snel en is erg repetitief. Heeft uiteindelijk ook weinig diepgang en weinig variatie in vijanden. Sommige reviewers vinden de combat geweldig, maar ik vermoed dat dit niet de types zijn die houden van pittige of complexe combat systems. De encounters schijnen ook lang te duren vanwege een ton aan hitpoints bij de vijanden. De companions functioneren eigenlijk als een stuk gereedschap van de main character: je activeert af en toe hun special abilities voor een combo, maar zelf zijn ze geen volwaardige medestrijders. Ze zijn ook onsterfelijk en doen op zich zelf weinig schade.
- Dialogen: kwalitatief matig. Het schrijfwerk is soms tenenkrommend slecht.
- Personages: Gemengd; verwacht geen Larian of CDPR kwaliteit. Sommige personages, zoals Bellara (de ‘cute East Asian Elf girl magic mechanic’) vallen mee, andere zoals Neve (de ‘hard-assed detective dressed as a high society cosplayer’) daarentegen zwaar tegen.
- Verhaal: wel, meh. Er zijn echte reviewers die het echter ‘bestest story evar’ noemen.
- Wereld: Waar DA:I een slecht gestructureerde open wereld (of beter gezegd: reeks quasi-open zones) had, heeft Veilguard een slecht gestructureerde reeks lineaire levels. Visueel ziet b.v. een stad zoals Minrathous (hoofdstad van de magocratie Tevinter) of Treviso (niet-Venetië) best aardig uit, maar waar je in kunt rondlopen is lineair en grotendeel non-reactief. Verwacht geen CDPR steden.
Meest gelezen / gehoorde positieve oordeel: de game is op PC opvallend stabiel en loopt lekker. Hallelujah!
Okay, tijd voor mijn persoonlijke hunch (87,29% niet-wetenschappelijk onderbouwd):
Zelf vermoed ik dat de game in essentie een poging is om uit de wrakstukken van de twee gecancelde DA projecten toch nog een game te maken en te verkopen. De visuele (cartoony) stijl en de opzet van de wereld zouden wel eens een erfenis kunnen zijn van het tweede – multiplayer online – project. De combat doet vermoeden dat bij ME Andromeda leentjebuur is gespeeld, ook in het kader van het ‘uniformeren’ van de structuur en mechanics van alle toekomstige EA Edmonton games.
Wat betreft de ratings: ik ga uit van de 80 voor PC op Metacritic, minus 10 punten. Kortom, vergelijkbaar met het oordeel van b.v. Gamespot of de RPG site. De persoonlijke waardering zal uiteraard beter of slechter uitvallen afhankelijk van wat je voor de game hebt betaald en specifieke voorkeuren. Ben je een ervaren RPG speler en enigszins kritisch vermoed ik een 6/10, ben je ook nog eens een Dragon Age Origins / oud-BioWare fan mogelijk zelfs een 5/10. Hell hath no greater fury than an old fan scorned.
Mij persoonlijk? Ik vermoed een 5-6/10, maar ik ga de game uiteindelijk wel kopen en uitproberen. Als ‘ie gezakt is naar de 10 euro of op Gamepass uitkomt.
Deze week komt mijn nieuwe PC en het wordt eerst Baldur's Gate III op ultra met mods.
En wellicht Drova, een indie RPG wat er uit ziet als een game die mijn PC echt zal laten zweten
Reply With Quote
Originally Posted by Tonne
